کسب درآمد

کسب درآمد

شما با قرار دادن لینک اختصاصی خود به سایت ما در سایت یا وبلاگ خود میتوانید از مشتریانی که از سایت شما از سایت ما خرید میکنند و هر فردی که از سرویس های ما خریداری کند و به عنوان مشتری شناخته شود
مبلغ 10 تا 20درصد آن را از آن خود کنید !!!


ما چگونه مطلع میشویم که مشتری از طرف چه کسی به ما معرفی میشود؟

ما با بررسی لینکی که مشتری توسط آن به سایت ما آمده است مطلع میشویم و نام معرفی کننده را برای این مشتری ثبت میکنیم

همین طور ما مطلع میشویم که چند بار روی این لینک کلیک شده و آی پی آن چیست!

نام معرفی کننده مالک سایت یا وبلاگی است که ما مشخصات آن را داریم

ثبت مشخصات شما


بنر های آماده سایت با لینک شما برای قراردادن در وبلاگ و یا وبسایت خود :

اورجینال هاست انتخاب صحیح!

اورجینال هاست انتخاب صحیح!


اورجینال هاست انتخاب صحیح!

اورجینال هاست انتخاب صحیح!


اموزش لینوکس _ قسمت هفتم

اموزش لینوکس _ قسمت هفتم _ ساختار فایل 2

با سلام به همه دوستان.باز هم ممنونم از لطف همتون. این قسمت را در ادامه بخش قبل به ساختار فایل اختصاص دادم.در بخش های اینده در مورد برخی مفاهیم بیشتر توضیح خواهم داد.

سایر طرحبندی های سیستم فایل
صوری
برای راحتی سیستم فایل لینوکس معمولا به صورت ساختار درختی در نظر گرفته می شود.در سیستم لینوکس استاندارد، عموما با طرحبندی زیر مواجه می شوید:

layout.jpg

شکل فوق طرحبندی سیستم ردهت رانشان می دهد.این طرحبندی بسته به مدیر سیستم و وظیفه ماشین یونیکس، ممکن است تغییر کند. و یا دایرکتوری ها ممکن است کم یا زیاد شوند.اسامی نیز لزوما مانند فوق نیستند،و تنها قراردادی هستند.
درخت سیستم فایل از /(سلش) اغاز می شود.این دایرکتوری تمام زیر دایرکتوری ها و فایل ها را شامل می شود و دایرکتوری ریشه یا به اختصار ریشه سیستم فایل نامیده می شود.
معمولا قبل از دایرکتوری هایی که تنها یک سطح پایین تر از ریشه اند، یک سلش قرار میگیرد تا مکانشان مشخص شود و مانع اشتباه گرفته شدن انها با سایر دایرکتوری ها با اسامی مشابه گردد. همیشه خوب است زمان شروع با یک سیستم جدید، نگاهی به دایرکتوری ریشه بیندازیم:
زیر دایرکتوری های ریشه را در زیر مشاهده می کنید.

/binبرنامه های عمومی که توسط سیستم توزیع شده اند،مدیر سیستم و کاربران.
/bootفایل های راه اندازی و هسته،vmlinuz.و همچنین داده هایGRUB
(GR and Unified Boot Loader).GRUB تلاشی است برای رهایی از راه انداز_بارکننده هایی که امروزه میشناسیم.
/devشامل مراجعاتی به کلیه سخت افزار های فرعی CPU،که به صورت فایل هایی با خصوصیات ویژه ارائه می شوند.
/etcمهمترین فایل های پیکربندی سیستم در این دایرکتوری قرار دارند.داده های این دایرکتوری مشابه با داده های موجود در control panel ویندوز می باشد.
/homeدایرکتوری های home کاربران معمولی.
/initrd(در برخی توزیع ها)اطلاعات برای راه اندازی.این دایرکتوری را پاک نکنید!
/libفایل های کتابخانه ای، شامل فایل های کلیه برنامه هایی که مورد نیاز کاربران و سیستم است.
/lost+foundهمه پارتیشن ها lost_found را در دایرکتوری بالاتر خود دارند.فایل هایی که در حین خرابی ذخیره می شوند، در این محل هستند.
/miscبرای اهداف متفرقه.(miscellaneous)
/mntنقطه اتصال استاندارد (mount point) فایل های خارجی سیستم.برای مثال CD_ROM یا دوربین دیجیتال.
/netبرای قرارگرفتن کلیه فایلهایی که روی سایر کامپیوتر ها در شبکه قرار دارند.
/optنوعا شامل نرم افزار های شخص ثالث (منظور نرم افزارهای تولید شده توسط سایر شرکتهاست.) می باشد.
/procیک سیستم فایل مجازی است که شامل اطلاعاتی راجع به منابع سیستم می باشد.اطلاعات بیشتر راجع به مفهوم فایل ها درproc با وارد کردن دستور man proc به دست می اید.فایل proc.txt سیستم فایل مجازی را با جزئیات بیشتر مطرح می کند.
/rootدایرکتوریhome کاربر مدیر.به تفاوت بین /،دایرکتوری ریشه و /root ، دایرکتوری خانه کاربر ریشه توجه داشته باشید.
/sbinبرنامه های مورد استفاده سیستم و مدیر سیستم.
/tmpفضایی موقت برای استفاده توسط سیستم که پس از راه اندازی مجدد پاک می شود پس از ان برای ذخیره هیچ کاری استفاده نکنید.
/usrبرنامه ها،کتابخانه ها،مستندات و غیره.برای تمامی برنامه های مربوط به کاربران.
/varمخزنی برای تمامی فایل های متغیر و موقت ایجاد شده توسط کاربر.مانند فایل هایی که از اینترنت download شده اند و یا برای نگهداری image از یک CD قبل از رایت شدن ان.

چگونه متوجه می شوید که یک دایرکتوری به کدام پارتیشن تعلق دارد؟
استفاده از دستور df با نقطه (.) به عنوان انتخاب نشان می دهد که دایرکتوری جاری به کدام پارتیشن متعق است و در مورد مقدار فضایی که پارتیشن استفاده می کند اطلاع می دهد.
Sandra:/lib> df –h .
Filesystem size Used Avail Use% Mounted on
/dev/hda7 980M 163M 767M 18% /
به عنوان یک اصل کلی،هر دایرکتوری در زیر دایرکتوری ریشه، در پارتیشن ریشه قرار دارد،مگر اینکه در یک لیست کامل df یک ورودی مجزا داشته باشد.
اصل سیستم فایل
برای بسیاری از کاربران و برای بسیاری از اعمال مدیریت سیستم،کافیست بپذیرند که فایل ها و دایرکتوری ها در یک ساختار درخت مانند مرتب شده اند.اگرچه کامپیوتر چیزی در مورد درخت ها و یا ساختار های درختی نمی داند.
هر پارتیشن، سیستم فایل خاص خودش را دارد.با در نظر گرفتن کلیه سیستم های فایل با هم،می توانیم نظریه ساختار درختی کل سیستم را شکل دهیم، اما کار به همین سادگی هم نیست.در سیستم فایل هر فایل با یک inode نشان داده می شود، که نوعی شماره سریال است که شامل اطلاعاتی راجع به داده های واقعیی است که فایل را ایجاد کرده اند:فایل به چه کسی متعلق است، و در کجای هارد دیسک قرار دارد.
هر پارتیشن مجموعه inode های خودش را دارد.در سیستمی با پارتیشن های متعدد،فایل هایی با شماره inode های یکسان وجود دارند.
هر inode یک ساختار داده را بر روی هارد دیسک شرح می دهد،که ویژگی های فایل را ذخیره کرده،و شامل محل فیزیکی داده های فایل می باشد.زمانی که هارد دیسک برای پذیرفتن منبع داده ها مقدار دهی اولیه می شود،معمولا در حین فرایند نصب سیستم اولیه یا هنگام افزودن دیسک های اضافی به سیستم موجود،تعداد ثابتی از enode ها در پارتیشن ایجاد می شوند.این تعداد بیشترین مقدار فایل ها از هر نوعی(از جمله دایرکتوری ها،فایل های خاص،پیوند ها و...) که می توانند در یک زمان روی پارتیشن باشند، خواهد بود.ما نوعا روی داشتن 1 inode در فضایی بین 2 تا 8 کیلوبایت فضا حساب می کنیم.
زمانی که فایل جدیدی ایجاد شد،یک inode ازاد را اختیار می کند.در این inode اطلاعات زیر موجود
می باشد:
صاحب (owner)و گروه دارنده فایل.
نوع فایل(نرمال،دایرکتوری و...).
اجازه دسترسی به فایل.
تاریخ و ساعت ایجاد،اخرین خواندن و تغییر.
تاریخ و ساعتی که این اطلاعات در inode تغییر کرده اند.
تعداد پیوند ها به این فایل.
اندازه فایل.
ادرسی که محل واقعی داده های فایل را تعریف می کند.

تنها اطلاعاتی که inode شامل ان نمی شود،نام فایل و دایرکتوری می باشد.این اطلاعات در داخل دایرکتوری های خاص فایل ذخیره می شوند.با مقایسه اسامی فایل ها و شماره های inode ها،سیستم قادر به ایجاد ساختار درختی است که کاربر آن را درک می کند.کاربران می توانند شماره inode ها را با استفاده از گزینه –i در دستور ls نمایش دهند.inode ها فضای مجزای مختص خودشان را بر روی دیسک دارند.
آشنایی با سیستم فایل
مسیر
زمانی که شما از سیستم می خواهید که دستوری را اجرا کند،معمولا مجبور نیستید که مسیر کامل ان دستور را بدهید.به عنوان مثال، ما می دانیم که دستور ls در دایرکتوری /bin قرار دارد،اما برای اینکه کامپیوتر محتوای دایرکتوری جاری را لیست کند،نیاز نیست که فرمان /bin/ls را وارد کنیم.
متغیر محیطی PATH از این ویژگی حمایت می کند.این متغیر دایرکتوری هایی در سیستم را که فایل های اجرایی در ان جا پیدا می شوند،فهرست می کند.وبنابراین از بسیاری از انواع و مکانهای حفاظت شده دستورات کاربر نگهداری می کند.پس مسیر به طور طبیعی شامل دایرکتوری های بسیاری است که هر یک مکانی از اسمشان شاملbin می باشند،همانگونه که در ادامه نشان داده شده است.فرمانecho برای نشان دادن محتوای (یا $) متغیرpath استفاده شده است:

Rogier:> echo $PATH
/opt/local/bin:/usr/X11R6/bin:/usr/bin:/usr/sbin/:/bin

در این مثال دایرکتوری های /opt/local/bin،/usr/X11R6/bin،/usr/bin،/usr/sbinو/bin متعاقبا برای برنامه مورد نیاز جستجو می شوند.به محض پیدا شدن، جستجو متوقف می شود حتی اگر جستجو در همه دایرکتوری های مسیر صورت نگرفته باشد.این حالت می تواند منجر به وضعیت غریبی شود.در اولین مثال زیر کاربر می داند که برنامه ای به نام sendsms برای فرستادن SMS وجود دارد و کاربر دیگری روی همان سیستم قادر است از ان استفاده کند،اما نمی تواند.تفاوت در پیکر بندی متغیر PATH است:
[jenny@blob jenny]$ sendsms
bash:sendsms: command not found
[jenny@blob jenny]$ echo $PATH
/bin:/usr/bin:/usr/bin/x11:/usr/X11R6/bin:/home/jenny/bin
[jenny@blob jenny]$ su – tony
Password:
Tony:~>which sendsms
Sendsms is /user/local/bin/sendsms

Tony:~echo $PATH
/home/tony/bin.Linux:/home/tony/bin:/usr/local/bin:/usr/local/sbin:
/usr/X11R6/bin:/usr/bin:/usr/sbin:/bin:/sbin

توجه کنید که استفاده ازابزار su (switch user) به شما این امکان را می دهد که در شرایطی که کلمه عبور کاربری را می دانید،پوسته(shell) (در مورد shell در قسمت های اینده توضیح خواهیم داد.)را در محیط ان کاربر اجرا کنید.
نشان دهنده ادامه خط است، بدون اینکهenter یک خط را از بقیه جدا کند.
در مثال بعد،کاربر مایل است با فراخوان دستور wc (word count) تعداد خطوط یک فایل را بررسی کند،اما هیچ اتفاقی رخ نمی دهد و مجبور می شود که این عمل را با استفاده از کلید های ترکیبی CTRL+C متوقف کند:
Jumper:~> wc –l test
(ctrl-c)
Jumper:~> which wc
wc is hashed (/home/jumper/bin/wc)

jumber:~> echo $PATH
/home/jumper/bin:/usr/local/bin:/usr/local/sbin:/usr/x11R6/bin:
/usr/bin:/usr/sbin:/bin:/sbin
استفاده از فرمان wich به ما نشان می دهد که این کاربر در دایرکتوریhome خود یک دایرکتوری bin دارد که شامل برنامه ایست که ws را فراخوانی کرده است.از انجاییکه هنگام جستجوی مسیرها برای فراخوانیwc ،ابتدا برنامه در دایرکتوری home کابر پیدا شده است،این برنامه اجرا شده است،احتمالا با ورودی متوجه نمی شود، پس مجبوریم ان را متوقف کنیم.برای حل این مسئله راه های بسیاری هست(همیشه برای حل مسائل در لینوکس یا یونیکس راه های بسیاری وجود دارد):یک پاسخ میتواند نامگذاری مجدد برنامه ws کاربر باشد، و یا کاربر می تواند مسیر کامل را به فرمانی که قصد اجرای انرا دارد، بدهد که می تواند با استفاده از –a به دستورwich به دست اید:
Jumper:~> /usr/bin/wc –l test
10 test
اگر کاربر بیشتر از برنامه هایی در دیگر دایرکتوری ها استفاده می کند،می تواند مسیرش را تغییر دهد تا دایرکتوری های خویش را ببیند:
Jumper:~> export PATH=/usr/local/bin:/usr/local/sbin:/usr/x11R6/bin:
/usr/bin:/usr/sbin:/bin:/sbin:/home/jumper/bin

تغییرات ثابت نیستند!
توجه داشته باشید که زمانی که از دستور export در پوسته(shell) استفاده می کنید،تغییرات موقتی هستند و تنها در همان زمان معتبر هستند(تا زمانی که log out می کنید).
مسیرهای مطلق و نسبی
مسیر، یعنی راهی که احتیاج دارید انرا در ساختار درختی دنبال کنید تا به فایل داده شده برسید،می تواند به عنوان اغاز تنه درخت( / یا دایرکتوری ریشه) توصیف شود.در این حالت مسیر با / اغاز شده و مسیر مطلق نامیده می شود،چرا که امکان هیچ گونه خطایی وجود ندارد: تنها یک فایل در سیستم می تواند یافت شود.
در حالتی دیگر، مسیر با / اغاز نمی شود و امکان اشتباه گرفتن ~/BIN/WC (در دایرکتوری home کاربر)باbin/wc در /usr از مثال قبل وجود دارد.مسیر هایی که با / اغاز نمی شوند همواره نسبی هستند.
در مسیر های نسبی ما همچنین از علامات .(نقطه) و ..(2 نقطه) برای دایرکتوری جاری و دایرکتوری والد استفاده می کنیم.مجموعه ای از مثال های عملی:
• زمانی که قصد ترجمه کد مبدا را دارید،معمولا مستندات نصب همزمان که از اجرای برنامه پیکربندی دیگری در محل دیگری از سیستم ممانعت می کند، شما را راهنمایی می کند تا فرمان ./configure را اجرا کنید،که برنامه پیکربندی را که در دایرکتوری جاری قرار دارد اجرا کند.
• در فایل های HTML مسیر های نسبی معمولا برای ساختن مجموعه ای از صفحات که به اسانی قابل انتقال به مکانی دیگر باشند مورد استفاده قرار می گیرند:
• یکبار دیگر به تفاوت توجه کنید:
Theo:~> ls/mp3
Is: /mp3: no such file or directory
Theo :~>s mp3/
Oriental/ pop/ sixties/
منبع : اینترنت

آموزش لینوکس - قسمت پنجم

آموزش لینوکس - قسمت پنجم : یک مقایسه اجمالی

قبل از بحث در باره مفاهیم کلی لینوکس گفتم شاید بد نباشه لینوکس رو با یکی دو تا سیستم عامل دیگر مقایسه کنیم، این جوری شاید بهتر بشه در مورد لینوکس قضاوت کرد!
متن زیر مقایسه بین لینوکس ،ویندوز 2000 و سیستم عامل Open Source دیگری به نام FreeBSD است که البته به نظر میاد نویسندش از طرفدارای سرسخت لینوکس باشه!

مقایسه اجمالی سیستم عاملهای ویندوز 2000، لینوکس و FreeBSD :

قابلیت اطمینان
Windows 2000: تمام کاربران این نرم افزار با صفحه آبی رنگ مرگ! در هنگام قفل کردن سیستم آشنا می باشند. قابلیت اطمینان ضعیف یکی از عمده ترین معایب ویندوز است. برخی از این ایرادات در ویندوز 2000 رفع گردیده اند. اما افزایش حجم کدها مشکلات بیشتری از نظر قابلیت اطمینان را به وجود آورده است. ویندوز 2000 از منابع سیستمی زیادی استفاده می کند و با توجه به معیوب شدن تدریجی حافظه و خراب شدن فایل های سیستمی، استفاده از سیستم برای بیش از چند ماه کار بسیار مشکلی است.

Linux: قابلیت اطمینان Linux مشهور است، سرور ها غالبا برای سال ها فعال می مانند. اگرچه ورودی/خروجی دیسک در حالت پیش فرض ناهمگام می باشد که قابلیت اطمینان کمتری برای عملیات مبتنی بر تعاملات دارد و ممکن است فایل سیستم را بعد از بروز اشکال در سیستم و یا قطع برق معیوب کند. اما در کل برای استفاده کنندگان Linux یک سیستم عامل قابل اطمینان محسوب می شود.

FreeBSD: FreeBSD بسیار قدرتمند است(سرور های فعال با دوره های عمر چند ساله دلیل این ادعا است). سیستم فایلی جدید Soft Updates ورودی و خروجی های دیسک را برای بهترین عملکرد بهینه می کند و در عین حال قابلیت اطمینان را برای کاربردهایی از قبیل پایگاه های داده که بر اساس تعاملات (Transactions) می باشند تضمین می کند.

کارایی
Windows 2000: ویندوز برای نرم افزارهای متداول و Desktop ها مناسب است اما قابلیت تحمل بارهای سنگین شبکه را ندارد. تعداد محدودی از سازمان ها تلاش می کنند تا از آن به عنوان یک سرور اینترنت استفاده کنند. به عنوان مثال Barnesandnobel.Com که از ویندوز NT استفاده می کند را می توان با پیغامهای خطایی که سرور آنها معمولا تولید می کند شناخت. حتی سایت Hotmail که متعلق به خود Microsoft (تولید کننده ویندوز) می باشد مدتها از FreeBSD به عنوان سیستم عامل خود استفاده نمود.

Linux: Linux برای بسیاری از کابران به خوبی کار می کند اما با این وجود قابلیت اجرایی تحت بار سنگین شبکه بهینه نیست. قابلیت اجرایی شبکه تحت هسته لینوکس 2.3 پایین تر از ظرفیت FreeBSD با سخت افزار مشابه می باشد. با عرضه شدن هسته لینوکس 2.4 که یک حافظه مجازی جدید مشابه FreeBSD می باشد، وضعیت بهبود یافته است. از آنجاییکه هر دوی این سیستم ها Open Source می باشند، صرفه اقتصادی بالایی دارند به همین دلیل کارکرد Linux وFreeBSD به سرعت در حال همگرایی می باشد.

FreeBSD: FreeBSD انتخاب برتر سیستم برای قابلیت اجرایی بالای کاربردهای شبکه می باشد.FreeBSD از سایر سیستم هایی که روی سخت افزار یکسانی کار می کنند، بهتر و بیشتر کارایی دارد. یکی از بزرگترین و شلوغ ترین سرورهای اینترنتی به آدرس ftp://ftp.cdrom.com از FreeBSD برای خدمات رسانی به بیش از 1.2 تریلیون بایت Download در روز استفاده می کند. بسیاری از سرورها از FreeBSD به دلیل توانایی آن در پشتیبانی از ترافیک سنگین شبکه با قابلیت اطمینان و اجرای بالا به عنوان OS اصلی خود استفاده می کنند.

linux1.jpg

امنیت
Windows 2000: Microsoft ادعا می کند که محصولاتش ایمن است اما هیچ تضمینی در این مورد ارائه نمی کند. نرم افزار های آنها قابل بازنگری و بررسی توسط بقیه نمی باشد و از آنجاییکه ویندوز Close source می باشد هیچ راهی برای کاربران به منظور تشخیص و تغییر هیچ یک از مخاطرات امنیتی که معمولا درباره سیستم های ویندوز منتشر می شوند وجود ندارد.

Linux: طبیعت Open source لینوکس به هرکس این اجازه رامی دهد که امنیت کد را مورد بررسی قرار داده و آن را تغییر دهد، اما واقعیت این است که پایگاه کد لینوکس توسط برنامه نویسانی بی تجربه و در مدت زمانی کم تعریف شده است. هیچ سیاست بازنگری رسمی برای کد وجود ندارد و به همین علت لینوکس هر سال در لیست پیشنهادات CERT برای Unix قرار دارد. این مسئله با این واقعیت همراه است که شرکت هایی چون Redhat به ارایه خدماتی که به ناامنی مشهور می باشند، گرایش دارند. با این وجود لینوکس نیز از سیستم دیوار آتش قدرتمند و ابزارهای تشخیص نفوذ فراوانی پشتیبانی می کند.

FreeBSD: FreeBSD برای چندین سال تحت تست مداوم بوده است. تمامی اجزای سیستم مورد چک و بازبینی مجدد قرار گرفته اند تا اشکالات مرتبط با امنیت کشف شوند. از آنجاییکه کل سیستم Open source می باشد، امنیت سیستم توسط دیگران قابل بررسی بوده است و این بررسی نیز به طور کامل انجام شده است. نصب اولیه FreeBSD هنوز از پیشنهاد امنیتی CERT در سال 2000 تبعیت می کند. FreeBSD همچنین سطوح امنیتی را در سطح هسته (Kernel) سیستم عامل پیاده سازی می کند که بسیار قدرتمند تر از پیاده سازی در سطح اجرا می باشد. FreeBSD شامل یک سیستم دیوار امنیتی (Firewall) بسیار قدرتمند و ابزارهای متعددی برای جستجوی نفوذها می باشد.

سیستم فایلی
Windows 2000: فایل سیستم FAT و NTFS متعلق به Microsoft هردو برای بیش از 15 سال به دلیل عدم سازگاری با سیستم های فایلی PC-Based قدیمی تر دچار مشکل بوده اند. این سیستم های فایلی برای باگ های زیاد و کاربردهای مخرب سرورهای امروزی طراحی نشده وحتی اعتقادی به طراحی شدن با سیستم عامل چند کاربره و یا شبکه ای نداشتند.

Linux: سیستم فایلیی که در لینوکس به کار می رود،کار خود را با یک روش الحاق سازی غیر همزمان خطرناک انجام می دهد که غالبا یک خرابی بزرگ در سیستم (crash)، سیستم را به طور دائمی تخریب می کند در حالی که در Solaris یا FreeBSD اشکال با میزان کمی از دست دادن اطلاعات تصحیح شده و سیستم قابل بازیابی می باشد.البته چندین نسخه جدید فایل سیستم برای لینوکس وجود دارد که قسمت های زیادی از این اشکالات را حل کرده اند.(مانند Ext3)

FreeBSD: FreeBSD از سیستم فایلی یونیکس (UFS) استفاده می کند که اندکی پیچیده تر از سیستم فایلی Ext2 لینوکس می باشد. این فایل سیستم (UFS) با گزینه Sofupdate، راهی بهتر برای اطمینان از بی نقص بودن و اطلاعات سیستم فایلی ارایه می دهد. این گزینه ورودی/خروجی همزمان را کاهش و ورودی/خروجی غیرهمزمان را افزایش می دهد. چرا که تغییرات برروی یک UFS بسته به ساختار سیستم فایلی و نه به صورت Sector basis (بخش گرا) هماهنگ می شود. این موضوع، هماهنگی همیشگی سیستم فایلی در فاصله دو به روز رسانی را تضمین می کند. سیستم فایلی FreeBSD همچنین نشانه های (Flags) فایلی که باعث محدودیت متجاوزان (شامل نفوذگرها یا کاربران ناخواسته یا ...) در تراکنشها می شود را پشتیبانی می کند. تعداد زیادی از این نشانه ها وجود دارند که می توان آنها را به یک فایل اضافه نمود.به عنوان مثال نشانه "غیر قابل تغییر" که هیچ گونه اجازه تغییر یا حذفی در فایل یا دایرکتوری را اجازه نمی دهد.نشانه های متداول دیگر عبارتند از "فقط افزودنی"، "غیر قابل حذف" و "آرشیو". با تلفیق این امکانات با سطوح امنیتی سطح هسته (Kernel) یک سیستم غیر قابل نفوذ به دست می آید.

linux2.jpg


گردانندگان دستگاه جانبی
Windows 2000 :Microsoft ارتباط بسیار خوبی با تولید کنندگان درایور دارد.غالبا هنگام استفاده از یک درایور بین نسخه های مختلف ویندوز مشکلاتی پیش می آید اما به طور کلی کاربران Windows دسترسی بسیار عالی و سریع به درایور های دستگاه ها دارند.

Linux: جامعه لینوکس عمدا برای تشویق تولید کنندگان به تولید درایور های Open source انتشار درایور های باینری جدا را بر روی این سیستم عامل مشکل می کند.متاسفانه اکثر تهیه کنندگان علاقه ای به انتشار درایور خود به صورت Open source را ندارند و به همین خاطر برای کاربران لینوکس هرگونه استفاده از درایورهای عرضه شده توسط تهیه کننده بسیار مشکل است.

FreeBSD: راه انداز(Bootloader) FreeBSD ، می تواند داریورهای باینری را در زمان راه اندازی بالا بیاورد. این به دیگر تولیدکنندگان درایور اجازه توزیع ماژولهای درایور باینری جدا که قابلیت بارگذاری روی سیستم شامل FreeBSD را دارند، را می دهد. براساس طبیعت متن باز FreeBSD ، ارتقاء درایور دستگاه برای سخت افزار جدید بسیار آسان است. اکثر تولید کنندگان فقط فایل های باینری سازگار با سیستم عامل ویندوز را منتشر می کنند. این بدان معنی است که از زمانیکه دستگاه به بازار می رسد تا زمانی که درایور آن رویFreeBSD در دسترس خواهد بود، ممکن است چند ماه طول بکشد.

نرم افزار های تجاری
Windows 2000: برای ویندوز نسبت به دیگر سیستم عاملها برنامه های کاربردی بسیار بیشتری در دسترس است. تقریبا تمامی برنامه های کامپیوترهای Desktop روی ویندوز و فقط روی ویندوز اجرا می شوند. اگر شما یک برنامه مهم دارید که تنها روی ویندوز اجرا می شود، هیچ راهی جز استفاده از ویندوز ندارید.

Linux: نرم افزارهای تجاری زیادی روی لینوکس موجود است که در حال زیادتر شدن نیز هست. متاسفانه لینوکس تنها فایلهای باینریی را می تواند اجرا کند که مخصوص خودش ساخته شده باشند و توانایی اجرای برنامه های دیگر سیستم عاملها را ندارد.

FreeBSD: تعداد نرم افزارهای تجاری روی FreeBSD به سرعت روبه گسترش است،اما هنوز بسیار پایین تر از آن چیزی است که در مورد ویندوز شاهد آن هستیم. علاوه بر نرم افزارهای موجود،FreeBSD قابلیت اجرای نرم افزارهای موجود روی لینوکس، SCOUnix و BSD/OS را نیز دارد.


نرم افزار های رایگان
Windows 2000: میزان نرم افزارهای رایگان ویندوز بسیار کمتر از آن چیزی است که برای Unix داریم. بسیاری از برنامه های کاربردی ویندوز به عنوان نرم افزار اشتراکی (shareware) بدون کد اصلی برنامه وجود دارند که به هیچ عنوان توسط کاربران قابل شخصی کردن(Customize) ، بهبود، توسعه و اصلاح نیستند.

Linux: تعداد بسیار زیادی از برنامه های رایگان برای لینوکس در دسترس می باشد. تمامی نرم افزارهای GNU روی FreeBSD و Linux قابل اجراست. برخی از برنامه های رایگان بسته به نوع آنها تغییراتی نسبت به نمونه های مشابه دارند چون لینوکس استاندارد مشخص پخش نرم افزاری ندارد.

FreeBSD: نرم افزارهای رایگان بسیار بسیار زیادی برای FreeBSD در دسترس می باشد. FreeBSD شامل هزاران بسته نرم افزاری و مجموعه پخش شده وسیعی می باشد که تمامی آنها همراه با کد اصلی برنامه (Source code) به طور کامل می باشند. بسیاری از مردم FreeBSD را در دسترس ترین و آسانترین کتابخانه قابل استفاده برای بسته های نرم افزاری رایگان می دانند.

linux4.jpg

محیط تولید برنامه
Windows 2000: Windows ابزارهای توسعه کمی داشته و بسیاری از مجموعه ابزار بسیار قدرتمند آن باید به صورت جداگانه خریداری شود و به ندرت قابل سازگاری با دیگر ابزارها می باشند. با این وجود اکثر تولیدکنندگان محیط های توسعه و تولید نرم افزار محصولات خود را برای ویندوز به طور جداگانه و کامل عرضه می کنند.

Linux: لینوکس تمامی ابزارهای تولید FreeBSD را به همراه تفسیرکنندگان ها زبان برنامه نویسی متداولی و تمامی برنامه های GNU از قبیل C/C++ قدرتمند GNU، ویرایشگر Emacs و دیباگر GDB در بر می گیرد. متاسفانه به علت طبیعت بسیار خرد شده (Splinted) لینوکس، برنامه هایی که روی یک سیستم (مثلا Redhat 7.2) می سازید امکان کارکردن روی سیستم دیگری از لینوکس (مثلا Slack ware) را ندارند.

FreeBSD: FreeBSD مجموعه بزرگی از ابزارهای تولید و توسعه برنامه را در بر دارد. سیستم توسعه کاملی از C/C++ (شامل ویرایشگر، و ابزارهای توسعه یونیکس برایJava، HTTP، Perl، Python، Tel/TK، Awk، Sed و ...)را به طور رایگان دریافت می کنید که براساس FreeBSD نصب می شوند و تمامی اینها شامل کدهای امنیتی می باشند.

زیر ساخت محیط تولید نرم افزار
Windows 2000: نرم افزار ویندوز یک سیستم عامل Close source است که پاسخی به نیاز بازار بوده تا راه حل یک مسئله تکنیکی. تکنولوژیهای جدید در مقیاس زیاد به درون این سیستم عامل ریخته می شوند بدون اینکه طراحی آنها مناسب یا حتی کامل شده باشند. درباره زیرساخت توسعه نرم افزار چیز زیادی در دست نیست جز همان صفحه آبی رنگ مرگ! که پیام خودش را می دهد.

Linux: لینوکس یک هسته (Kernel) شبیه یونیکس است که باید با GNU ترکیب شود تا یک سیستم عامل کامل را بسازد. لینوکس هیچ سیستم کنترل نسخه ای را مورد استفاده قرار نمی دهد و به همین خاطر تمامی تصحیح خطاها (Bug-Fixes) و توسعه ها باید از طریق پست الکترونیکی و تماس با لیست پستی و در پایان با ارسال به فردی که مجاز به ارائه کد به برنامه اصلی می باشد، انجام پذیرد. بر اساس میزان زیادی کدی که نوشته می شود، امکان کنترل کیفیت تغییرات مربوط برای یک نفر وجود ندارد. به همین دلیل کد بسیار زیادی برای لینوکس وجود دارد که با عجله نوشته شده و هیچ وقت برای یک سیستم عملیاتی امن تر قابل قبول نمی باشد.

FreeBSD: FreeBSD یک سیستم عامل پیشرفته بر اساس یونیکس می باشد. کد منبع کل سیستم در یک پایگاه داده که تحت CVS اجرا می شود در دسترس می باشد. دسترسی به این پایگاه توسط یک گروه بزرگ(200 نفر) از برنامه نویسان خبره و ارشد نوشته شد و برای هماهنگی عرضه و پخش بازبینی گردید. FreeBSD بیشتر برای یافتن جوابهای عالی در اهداف کلی طراحی گردیده تا برای تغییرات سریع به منظور اضافه کردن عملکردی جدید.

پشتیبانی
Windows 2000: اگرچه پشتیبانی برای windows 2000 وجود دارد، اما باید خود را برای یک انتظار یک ساعته آماده کنید در حالیکه تضمینی برای یافتن پاسخ وجود ندارد. به علت طبیعت کد بسته ویندوز هیچ پشتیبانی رایگان غیر رسمی برای آن وجود ندارد و باگها طبق زمانبندی و برنامه ریزی Microsoft تصحیح می شود نه طبق زمانبندی شما. از آنجاییکه ویندوز 2000 به طور متناوب به روزرسانی نمی شود، شما ممکن است سالها برای تصحیح باگ هایتان منتظر بمانید.

Linux: بسیاری از سازمان ها، پشتیبانی های حرفه ای برای لینوکس ارائه می دهند. تمامی تامین کنندگان عمده Linux بسته به گستردگی کاری، سطحی از پشتیبانی را ارائه می دهند و بعضی خدمات را به طور کامل ارایه می دهند. تعداد بسیاری از محل های بحث و گفتگو برای لینوکس وجود دارند که سوالات شما را مجانی پاسخ می دهند. از گروههای خبری و آدرسهای پستی زیادی نیز به عنوان آخرین پایگاه برای بر طرف کردن مشکلاتتان استفاده کنید.

FreeBSD: موسسات متعددی از جمله BSDi پشتیبانی های گسترده ای از FreeBSD ارائه می دهند. علاوه بر پشتیبانی حرفه ای، میزان بسیار زیادی از پشتیبانی های غیر رسمی از طریق گروههای خبری Usenet و آدرسهای پستی مانند Question@FreeBsd.org قابل دسترسی می باشد. وقتی یک مشکل پیدا می شود معمولا پاسخ دقیق آن ظرف چند ساعت پیدا می شود.

linux3.jpg


هزینه ها و قیمت های مالکیت
Windows 2000: قیمت نسخه سرور ویندوز 2000 تقریبا 700 دلار می باشد. برنامه های جانبی هزینه ای جداگانه و اضافه دارند. کاربران معمولا هزاران دلار برای برنامه هایی می پردازند که برروی لینوکس و FreeBSD به طور رایگان در دسترس می باشند. مستند سازی گران بوده و مستندات بسیار کمی به صورت جاری (Online) در دسترس می باشد. برای هر کامپیوتر در شبکه مجوزی جداگانه لازم است که به معنای تاخیر در گسترش شبکه و صرف هزینه های اضافه است. هزینه ابتدایی آموزش برای کارهای مقدماتی سازمانی نسبت Unix کمتر است. همچنین به کار بیشتری برای ادامه کارآیی سیستم با هر میزان بار کاری نیاز دارد.

Linux: لینوکس رایگان بوده و بسیاری از شرکتها بسته های نرم افزاری تجاری خود را هزینه بسیار پایینی بر روی آن ارائه می دهند. برنامه ها و مستندات آنها با هزینه ای کم و یا رایگان در دسترس می باشد. هیچ گونه محدودیتی از نظر اجازه نامه وجود ندارد، بنابراین لینوکس می تواند روی هر تعداد سیستمی که شما می خواهید بدون هرگونه هزینه اضافی نصب گردد. هزینه کل مالکیت لینوکس بسیار اندک است.

FreeBSD: FreeBSD را می توان به صورت مجانی از Internet گرفت یا می توان آن را به صورت یک مجموعه
4 CD به همراه چندین گیگا بایت نرم افزار کاربردی به ازای 40 دلار خریداری نمود که تمامی اسناد ضروری را نیز در بر می گیرد. پشتیبانی از FreeBSD به صورت مجانی و یا با قیمت بسیار اندک در دست می باشد. هیچ گونه گواهینامه و شماره سریالی برای کاربران لازم نیست به همین خاطر می توانید به سرعت کامپیوتر های اضافه ای را به شبکه بیفزایید. اینها همه با هزینه بسیار پایین مالکیت نرم افزار در دسترس می باشد.
منبع : اینترنت

آموزش Partition Magic

روش کار با برنامه Partition Magic برنامه Partition Magic یکی از بهترین برنامه های پارتیشن بندی است که بنا به ادعای سازندگانش برنامه استاندارد پارتیشن بندی محسوب میشه. یه راست میرم سر اصل موضوع: اصلا پارتیشن مجیک به چه درد میخوره؟ 1- جایگزینی بسیار عالی برای برنامه Fdisk ماکروسافت که تحت داس اجرا میشه. 2- قابلیت تغیر اندازه پارتیشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها. 3- چسباندن چندین پارتیشن به یکدیگر و یا تبدیل یک پارتیشن به چند پارتیشن. 4- فرمت کردن و پارتیشن بندی در کمتر از 1 سوت و نیم (تقریبا نصف سه سوت) 5- خیلی کارهای دیگه... 6- و غیره... 7- ... چه کسایی میتونن با Partition Magic کار کنن؟ اولا این رو بدونید که درسته که این برنامه یک برنامه کاملا حرفه ای است، ولی اینقدر کارکردن باهاش راحته که همه میتونن ازش استفاده کنند. افراد با آی کیو حدود گل کلم به بالا میتونن از این برنامه استفاده کنن. ولی این رو هم بدونید که این برنامه میتونه اینقدر خطرناک باشه که کل اطلاعات هارد دیسک شما رو از بین ببره. پس با دقت باهاش کار کنید و کاری رو که مطمئن نیستید چیه انجام ندین. اصلا پارتیشن چی هست؟ ای بابا، نشد دیگه! پارتیشن در لغت به معنی تقسیم کردن و مجزا کردنه. درست مثل پارتیشن توی ساختمونها و اداره ها که یه قسمت رو از قسمت دیگه جدا میکنه، توی هارد دیسک کامپیوتر هم میشه قسمتهای مجزایی ساخت که اطلاعات داخل اونها از یکدیگه جدا باشن. حتی میشه نوع ذخیره فایلها در هر پارتیشن مجزا باشه.(اینو بعدا توضیح میدم) از مزایای چندین پارتیشن داشتن اینه که اگه اطلاعات یک پارتیشن در اثر ویروس و یا به علت سهل انگار از بین بره، اطلاعات بقیه پارتیشنها باقی میمونه. دیگه اینکه میشه چندین سیستم عامل روی یک کامپیوتر داشت. مثلا خیلیها ویندوز XP و ویندوز 98 یا ME رو باهم دارند. File Systemهای مختلف: فرض کنید که توی خونه یک کمد دارین که سه تا کشو داره. هر کشو هم مال یک نفره. هر کسی یکجوری وسایلش رو داخل کشو قرار میده. یکی وسایل رو مرتب کنار هم میچینه. یکی وسایلش رو مرتب پشت سر هم داخل کشو چیده و هر چیزی معلومه کجا قرار داره. یکی هم وسایلش رو درهم ریخته داخل کشو. یکی هم کشوهاش خالی و مرتبه و تمام وسایلش رو ریخته وسط اطاق! طریقه چیدن وسایل داخل کشو رو میشه به سیستم مدیریت فایل در هارد دیسک تشبیه کرد. شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فایلها و شاخه های مختلف ذخیره میکنید. این فایلها در جاهای مختلف هارد ذخیره میشن و شما ممکنه چندتایی از فایلها رو پاک کنید و مجدد فایل جدید جای اونها بریزید. این وظیفه File System هست که به ویندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخیره کنه و فایلی که میخواهید پاک کنید از کجای هارد دیسک پیدا کنه. File System های مختلفی وجود داره که مهمترینهاش رو توضیح میدم. 1- FAT یا File Allocation Table سیستمی بود که از زمان داس مورد استفاده بود و به FAT 16 مشهور بود. این سیستم که هنوز هم ویندوزهای مختلف میشناسنش و اطلاعات داخلش رو نشون میدن، در زمان خودش خیلی خوب بود. ولی بعدها که هارد دیسکهای ظرفیت بالا به بازار اومد. دیگه نمیتونست مدیریت مناسبی برای حجمهای بالا ارایه کنه. از محدودیتی که FAT 16 داشت این بود که نمیشد پارتیشنهایی بزرگتر از 2 گیگابایت داشت. به همین خاطر از ویندوز 98 به بعد، یک سیستم دیگه اومد به نام FAT 32. 2- FAT 32، که نسخه تکمیل شده FAT16 است، با ویندوز 98 به بازار اومد و خیلی از اشکالات FAT16 رو از بین برد. FAT 32 میتونه پارتیشنهایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت) داشته باشه ولی هنوز محدودیت حجم فایل وجود داره. یعنی حداکثر اندازه یک فایل میتونه 4 گیگابایت باشه. این فایل سیستم رو هنوز تمامی سیستم عاملهای ماکروسافت (البته از ویندوز 98 به بالا) میشناسن. 3- NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار اومد و میتونست اشکالات FAT یا FAT32 را برای هاردهای بزرگ پوشش بده و به عنوان یک فایل سیستم برای هاردهای ظرفیت بالا و هاردهای سرورها شد. از خصوصیات این فایل سیستم میشه به عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارددیسک (Bad Sector)، قابلیت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر اشاره کرد. پارتیشنهایی که از این فایل سیستم استفاده میکنن رو فقط میشه توی ویندوزهای NT، 2000، XP و NET. استفاده کرد. یعنی در ویندوز 98 یا ME نمیتونید اطلاعات داخل اونها رو بخونید یا بنویسید. (البته برنامه های کمکی برای این کار وجود داره) 4- Linux Ex2/ Ex3 دو فایل سیستم معروف لینوکس هستند که به صورت پیش فرض در نسخه‌های مختلف لینوکس استفاده میشه. اگر تا بحال فقط از ویندوز استفاده کردین احتمالا این فایل سیستم رو تا به حال ندیدین. خصوصیت بارز اون امکان داشتن پارتیشن تا اندازه 4 ترا بایت (4000 گیگابایت) و قابلیت بازیابی بسیار بالای اطلاعات است. هیچکدام از سیستمهای عامل ماکروسافت تا به حال امکان استفاده از پارتیشنهای لینوکس رو در اختیار نگذاشتن، یعنی اطلاعات داخل اونها رو نمیشه (البته نرم افزارهای خاصی برای این کار هست) خواند و نوشت. 5- انواع دیگر: فایل سیستمها به همین تعداد محدود نمیشن. تقریبا هر سیستم عاملی برای خودش یک فایل سیستم مجزا داره، مثلا Novel یا Os/2 هر کدوم فایل سیستم خودشون رو دارن ولی کسی که با ویندوز کار میکنه، کمتر با اونها سر و کار داره. انواع پارتیشن‌ها: به طور کلی در یک تقسیم بندی دیگه میشه پارتیشنها رو به 3 دسته تقسیم کرد: 1- Primary که معمولا پارتیشن اصلی و اولیه محسوب میشه برای اینکه سیستم‌عاملهای ماکروسافت (منظورم انواع Dos و Windows است) بتونن اجرا (Boot) بشن لازمه که حداقل یک پارتیشن از این نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه. ممکنه شما هم ویندوز را توی پارتیشن دیگری نصب کرده باشین، ولی حتما باید یک پارتیشن Primary داشته باشین که اسمش هم C باشه. ویندوز توی این پارتیشن یک سری فایل سیستمی میریزه که اگه نباشه ویندوز اجرا نمیشه. (مثلا توی ویندوز XP فایلهای Boot.ini, NTDETECT.COM از فایلهای سیستمی هستند که توی پارتیشن C ریخته میشن) 2- Extended در اصل این نوع پارتیشن خودش یک جور پارتیشن Primary محسوب میشه که به عنوان یک ظرف برای پارتیشن‌های Logical به کار میرن. اگه هارد دیسک شما بیشتر از یک پارتیشن داشته باشه، حتما یکی از این پارتیشنها داره. (توی برنامه پارتیشن مجیک با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده.) 3- Logical وقتی بخواهیم بیش از یک پارتیشن داشته باشیم، باید بعد از پارتیشن اصلی (Primary) یک پارتیشن Extended داشته باشیم و داخل اون رو میتونیم به هر تعداد پارتیشن که بخواهیم تقسیم کنیم. معمولا پارتیشنهای D , E و .. که همه دارند از این نوعه. البته نوع File System این پارتیشنها میتونه متفاوت باشه و مثلا یک پارتیشن Logical از نوع Fat32 و یکی از نوع NTFS داشت. (همونطور که در شکل نقشه دیسک پایین می‌بینید.) آتیش کردن برنامه. اولش که برنامه رو نصب کنید. (این یکی رو دیگه شرمنده نمیشه لینک داد دانلود کنید، چون هم پولیه هم حجم دانلودش حداقل 30 مگ میشه. از روی یک سی دی پیداش کنید و نصبش کنید. وقتی آتیش کنیدش یه صفحه جمع و جور باز میشه که سه قسمت مهم داره. 1- نقشه دیسک 2- صفحه کنترل 3- دکمه های اجرایی نمای کلی نرم افزار و قسمتهای مختلف آن 1- نقشه دیسک، یک نمای کلی از هارد دیسک شما نشون میده، با یک نگاه میتونید بگین که هر پاریتیشن چقدر جا گرفته و از چه سیستمی (File System) استفاده میکنه. به عنوان مثال یک نگاه به نقشه هارد دیسک من بندازین. همونطور که دیده میشه، من چهارتا پارتیشن دارم. اولی که C هست و اسمش رو هم OS گذاشتم، چون صفحه کوچیک بوده حجمش رو نشون نداده، نقشه دیسک نشانگر نوع پارتیشنها و حجم اونهاست. اطلاعات هر پارتیشن با نگاه داشتن ماوس بر روی آن دیده میشه کافیه ماوس رو روی هر کدوم از پارتیشن های نشون داده شده ببرین تا تمامی اطلاعاتش رو نشونتون بده. رنگها توی این برنامه خیلی مهم هستند، اگه به راهنمای رنگهای پایین صفحه یه نگاه بکنید، خیلی ساده میتونید نوع پارتیشنها رو تشخیص بدین. همونطور که توی شکل بالا هم دیده میشه، پارتیشن اول من که اسمش رو گذاشتم OS، از نوع FAT32 هست. پارتیشن بعدی که D هست و اسمش DOCS هست هم از نوع FAT32 است ولی پارتیشن بعدی که E است از نوع NTFS است. اگه دقت کنید پارتیشن دوم و سوم در یک مستطیل آبی رنگ احاطه شدن، این یعنی که اونها از نوع Extended هستند. و بالاخره پارتیشن آخری هم مال لینوکسه و از سیستم Ext3 استفاده میکنه. اون قسمتهایی توی هر پارتیشن که با رنگ کرم رنگ پر شده، نشون دهنده درصد پر شدن اون پارتیشنه، یعنی اطلاعات داخل اون پارتیشن اینقدر جا گرفته. حالا که به اندازه کافی از در و دیوار حرف زدیم بهتره بریم سراغ کار اصلی، یعنی داغون کردن هارد تغییر اندازه دادن یک پارتیشن: راحت ترین کاری که پارتیشن مجیک انجام میده تغیر اندازه دادن یک پارتشن است. (البته تغییر اندازه پارتیشن Primary و اون پارتیشنی که روش ویندوز نصب کردین یک کم سخت تره.) برای این کار کافیه روی پارتیشنی که میخواهین تغیر اندازه بدهیدش، راست کلیک کنید و از منوی باز شده گزینه Resize / Move رو انتخاب کنید. از کادری که باز میشه میتونید اندازه جدید پارتیشن رو انتخاب کنید. توی این کادر چند قسمت مهم وجود داره: 1- Free Space Before که میزان فضای خالی قبل از پارتیشن رو نشون میده. اگه بخواهید پارتینش رو جابجا کنید، این مقدار تغیر میکنه در غیر این صورت مقدار صفر باید باقی بمونه. 2- New Size اندازه جدیدی است که میخواهید پارتیشن پیدا کند. این مقدار رو نمیتونید از مقدار فضای اشغال شده هارد کوچکتر در نظر بگیرید. (قسمت مشخص شده با سبز تیره) 3- Free Space After میزان فضایی که میخواهید بعد از این پارتیشن خالی بماند 4- Cluster Size رو تغییر ندهید. تشکیل یک پارتیشن جدید: این برنامه خیلی راحت‌تر و سریعتر از برنامه‌ای مثل Fdisk پارتیشنهای جدید تشکیل میده، برای همین خیلی از کسانی که میخواهند سریعتر پارتیشن بندی کنند، همه عملیات تشکیل پارتیشنهای جدید رو با این برنامه انجام میدهند. برای این کار کافیه یک جای خالی هارد دیسک که در نقشه دیسک با رنگ خاکستری تیره نشون داده میشه، راست کلیک کرده و گزینه Create رو انتخاب کنید. توی کادر جدیدی که باز میشه، میتونید مشخصات پارتیشن جدید رو انتخاب کنید. تنظیماتش به قرار زیر است: 1- Create as که مشخص میکنه چه نوع پارتیشنی میخواهید بسازید. (Primary یا Logical یا Extended) 2- Partition Type که نوع File System رو انتخاب میکنه 3- Label که اگه دوست داشته باشید میتونید یک اسم برای پارتیشن انتخاب کنید. (این مورد اختیاری است) 4- Size که اندازه پارتیشن جدید رو انتخاب میکنید. (میشه در قسمت Percent هم درصد اشغال فضای هارد رو توسط این پارتیشن جدید که قراره ساخته بشه مشخص کرد). موارد دیگری هم هست ولی چون زیاد استفاده نمیشه توضیح نمیدم. پارتیشن بندی یک هارد کاملا خالی از اول: میخواهیم یک هارد 40 گیگابایتی خالی رو پارتیشن بندی کنیم. 1- ابتدا با راست کلیک کردن بر روی نوار خاکستری و انتخاب گزینه Create و انتخاب کردن گزینه‌ها همانند زیر پارتیشن Primary میسازیم که حجمش 25 درصد حجم کل هارد باشد. تنظیمات: Create as: Primary، Partition Type: Fat32، Label:Win، Percent of allocated Space:25%) دقت کنید که در هنگام ساختن پارتیشن، کافی است یکی از گزینه‌های حجم درخواستی یا درصد را پر کنیم. در مثال بالا ما با انتخاب 25 درصد، در اصل یک چهارم حجم هارد را به پارتیشن اولیه اختصاص دادیم. 2- در مرحله دوم باید یک پارتیشن از نوع Extended بسازیم که کل فضای باقیمانده هارد رو اشغال کنه. چون همونطور که قبلا گفتیم، پارتیشنهای Extended در اصل برای نگهداری پارتیشنهای Logical ساخته میشن. پس مجدد در فضای خالی نوار خاکستری (که الان یک چهارم سمت چپش رو فضای پارتیشن C اشغال کرده) راست کلیک کنید و Crearte رو انتخاب کنید. فقط کافیه Partition Type رو روی Extended بگذارید و اندازه اون رو 100 درصد انتخاب کنید. (چون میخواهیم کل فضای باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص بده.) 3- داخل پارتیشن Extended که الان ساخته شده (کادر آبی آسمانی) راست کلیک کرده و Create رو انتخاب میکنیم. با انتخاب Logical برای Create as و Fat32 برای Partition Type و تایپ کردن 10000 در کادر Size یک پارتیشن 10 گیگابایتی از نوع Fat32 تشکیل میدهیم. 4- مرحله بالا رو مجددا انجام میدهیم. 5- مرحله فوق رو مجدد تکرار میکنیم. با این تفاوت که در جای Size عددی تایپ نکرده و در قسمت Percent مقدار 100 رو تایپ میکنیم. بدین صورت یک پارتیشن با میزان فضای باقی مانده از 2 پارتیشن قبلی تشکیل میشود. 6- بعد از انجام شدن همه این عملیات، کافی است برای اجرا شدن این تغییرات بر روی دکمه Apply در قسمت سمت چپ و پایین صفحه قرار دارد کلیک کنید. بعد از تایید اینکه آیا میخواهید عملیات انجام شود، کلیه این کارها با سرعت انجام میشود. (گاهی اوقات یک پارتیشن در حال استفاده است و برنامه از شما میپرسد که کامپیوتر را ریست کند و عملیات را انجام دهد، که در اینجور مواقع اگر مطمئن هستید که پارتیشن بندی به درستی انجام شده است، قبول کنید تا بقیه کارها بطور خودکار انجام شود.) توجه: در هر مرحله از کار که به نظرتان اندازه پارتیشن یا تنظیمات مناسب نیامد، با کلیک کردن بر روی دکمه Undo از عمل قبلی صرف نظر کرده و عمل جدیدی انجام دهید. دقت کنید که اگر بطور مثال یک پارتیشن جدید ساخته و حجم آن را 10 گیگابایت در نظر گرفته باشید و بعد نظرتان تغیر کند و بخواهید سایز آن را به 12 گیگابایت تغیر دهید، نباید آن پارتیشن را Resize کنید، زیرا در این صورت پارتیشن مجیک یکبار پارتیشنی 10 گیگی ساخته و سپس آن را به اندازه 12 گیگابایت تغییر اندازه میدهد.